Henri Faas
Henri Faas was een Nederlands politiek journalist en publicist, hij werd geboren op 8 september 1926, en overleed op 5 september 1990.
Henri begon zijn carrière in 1946 bij de Volkskrant, Hij werd na zijn militaire dienstplicht in 1948 assistent-correspondent in Londen. In 1950 kwam Faas op de parlementaire redactie. Bij toeval schreef hij persgeschiedenis, toen hij in 1957 ervan werd beschuldigd flinke delen van de troonrede van koningin Juliana vooraf te publiceren.
Dat leidde tot vier kabinetsbesprekingen en uitsluiting van Henri Faas van regeringsinstellingen gedurende een jaar, welke maatregel voortijdig opgeheven werd. Later bleek dat Henri Faas geen embargo had geschonden, maar dat zijn artikel het resultaat was van deductie en ervaring over hoe miljoenennota's tot stand komen. Het voorval leidde in 1960 tot de oprichting van de Raad voor Journalistiek. Henri Faas kon zich namelijk aan het tot dan toe bestaande interne journalistieke tuchtrecht van de beroepsvereniging onttrekken, door zijn lidmaatschap op te zeggen.
In 1980 was Faas kandidaat-hoofdredacteur van de Volkskrant als opvolger van Jan van der Pluijm. Dat ging niet door, omdat hij twee eisen stelde: nauwere samenwerking met Trouw en een zwaardere invloed van de redactie op het concern. In 1986 verscheen zijn terugblik: Termieten & muskieten. Vernieuwing en vernieling in de Nederlandse politiek. Hij werkte na zijn pensionering nog enige tijd voor de VARA.
Ellis Faas
Na haar eindexamen van de middelbare school volgde Faas een opleiding tot fotograaf. Zij gebruikte zichzelf altijd als model en om er telkens anders uit te zien, ontdekte zij de veelzijdigheid van make-up. Ze besloot om van Amsterdam, waar zij een visagieopleiding volgde, naar Parijs te verhuizen om er te studeren aan Christian Chaveaus make-upschool, waarna ze naar Londen ging. Na de geboorte van haar dochter keerde Faas terug naar Amsterdam, waar zij in contact kwam met fotografe Inez van Lamsweerde. Met haar maakte Ellis Faas onder andere de bekroonde advertentiecampagne voor Louis Vuitton. Ander werk met Van Lamsweerde hangt in diverse musea in de hele wereld. Faas' internationale doorbraak kwam toen Mario testino in Amsterdam een serie maakte voor L'Uomo Vogue. Na Testino volgden fotografen als Patrick Demarchelier, Jean-Paul Goude, Karl Lagerfeld en Terry Richardson.
Na haar doorbraak vroeg Karl Lagerfeld haar de make-up te ontwerpen voor de door hem ontworpen collectie voor Fendi, waarbij ze de ogen van de modellen beplakte met bladgoud. Sindsdien is Faas "chef-de-cabine" geweest bij talloze shows, zoals Giorgio Armani, Emporio Armani, Cacherel, Chanel, Dolce & Gabana, Dries van Noten, Jean Paul Gaultier, Kenzo Takada, Lanvin, Moschino, Sonia Rykiel, Yves Saint Laurent Haute Couture, Junko Shimada, Olivier Theyskens, Emanuel Ungaro en Junya Watanabe. Ellis Faas werkt met name in Parijs, New York en Milaan en bracht begin 2009 haar eigen make-upmerk uit.
Judith Faas
Judith Faas is een theatrale zangeres en brengt sinds 2001 kleine ontroerende liedjes en tragikomische voorstellingen met het muziektheater gezelschap 23/13. Ze is te horen en te zien in een intiem café, restaurant, op kleine podia en tijdens festivals.
Als zangeres maakt ze van bestaande nummers 'eigen' nummers en schrijft ze met verschillende muzikanten eigen liedjes. Ook brengt ze 'muziek op maat', een persoonlijk nummer voor elke gelegenheid.
Maak jouw eigen website met JouwWeb